Turijn

DE VROUWEN

Haar braids worden met groene klipjes bij elkaar gehouden. Ze bewegen klingelend tegen elkaar, terwijl de zangeres swingt op zelf geschreven muziek. Olga komt uit Madagascar en is een van de honderden deelneemsters aan het Concorso Nazionale Lingua Madre. Deze wedstrijd ontstond tien jaar geleden en heeft als doel multiculturalisme in Italië te promoten en te stimuleren. Iedere buitenlandse vrouw die in Italië woont mag een verhaal en een foto insturen, waaruit niet alleen de band met het vaderland moet blijken, maar ook duidelijk moet worden hoe de betreffende dame is geïntegreerd in de Italiaanse maatschappij.

Zelf heb ik ook meegedaan, en wel met een foto die mijn moeder had genomen: eigenwijs zit ik op het Sint-Pietersplein een tijdschrift te lezen, terwijl iedereen om mij heen naar de paus op de achtergrond kijkt. De titel ‘Nederlandse anarchie?’ heeft de jury aangesproken als getuige van een ogenschijnlijk achteloze Nederlandse die tegelijkertijd een blad over het Middellandse-Zeegebied aan het bestuderen is. Komend najaar zal de foto te zien zijn in de tentoonstelling van de Fondazione Sandretto Re Rebaudengo.

Ook al is de foto niet in de prijzen gevallen, toch mocht ik aanwezig zijn bij de prijsuitreiking van de inmiddels vermaarde wedstrijd. Afgelopen maandag 18 mei 2015 vond deze plaats tijdens de Salone Internazionale del Libro, het grootste Italiaanse boekenfestival, dat jaarlijks in Turijn in een voormalige Fiat-fabriek plaatsvindt. De arena van de Regione Piemonte zat stampvol en er werd prachtig gesproken door onder andere Antonella Parigi, wethouder van Cultuur en Toerisme, en Cinzia Pecchio, voorzitter van de regionale Vrouwenraad. Ik moet toegeven dat ik kippenvel kreeg bij het luisteren naar de prachtige woorden over saamhorigheid en vriendschap tussen volkeren, terwijl ik keek naar de dames in het publiek, met hun hoofddoekjes, diverse uiterlijk, verschillende huidskleuren en uiteenlopende haar- en kledingstijlen. Acceptatie van andere culturen is in Italië nog in ontwikkeling, wat je merkt aan sneren in de bus van locals naar buitenlands sprekenden of wanneer ik zelf eens aan gesproken word op een minuscuul foutje in mijn Italiaans: om te zien hoe iedereen hier harmonieus bijeenzat, was daarom ontroerend.

Eén voor één kwamen de winnaressen uit de verschillende categorieën het podium op, terwijl een fragment uit het winnende verhaal werd voorgelezen. De top drie werd gevormd door Nseki uit Congo, Sabina uit Bosnië Herzegovina en Francesca uit Peru. Het verhaal van Maria uit Ethiopië was bijzonder treffend: zij won de publieksprijs en vertelde in smetteloos Italiaans hoe zij, ruim veertig jaar geleden, vriendinnen was geworden met een Somalische die ze bij toeval in de bus had ontmoet. Samen stonden ze op het podium in hun kleurrijke gewaad met tranen in de ogen te vertellen hoe de vriendschap hen had verbonden en hoe blij ze waren als grootmoeders van een tweede multiculturele generatie.

Voor alle buitenlandse dames woonachtig in Italië: houd deze wedstrijd de komende maanden in de gaten, als jij ook jóuw verhaal wilt delen!