Airbnb

De wodka

Hoewel tegenwoordig ook professionele instanties de weg naar Airbnb gevonden hebben is dit online bed&breakfastplatform ooit begonnen als een digitale ontmoetingsplek voor mensen die houden van reizen en mensen die houden van contacten leggen: wil je zelf op reis, dan kun je voor een zachte prijs bij een particulier persoon thuis overnachten en ben je die particuliere persoon die openstaat voor de wereld en een zakcentje nodig heeft, dan haal jíj de toeristen in huis.

Zelf boek ik de laatste tijd haast alleen nog maar vakanties ‘bij anderen thuis’: niet alleen bespaar je geld, daarnaast is het net of je inwoner bent op de betreffende locatie. Goed, je moet misschien wat privacy inleveren, maar in ruil daarvoor krijg je een allesbehalve steriele hotelkamer inclusief persoonlijke tips van de doorgaans enthousiaste gastheer- of vrouw die je adviseert over waar je wel of niet heen moet gaan.

Aangezien ik zo geniet van het informele contact tussen locals en niet-locals en altijd op zoek ben naar aanvullingen op mijn salaris, ben ik sinds kort zelf ook begonnen mijn huis open te stellen voor reizigers. En dan maak je wat mee. Zo zorgde een Argentijnse gast laatst voor geschokte gezichten bij mijn eters, door simpelweg op de bank te liggen in hotpants die haar weelderige, betatoeëerde dijbenen nauwelijks bedekten. Je hebt onzichtbare bezoekers die onderling amper praten en nauwelijks hun bed uitkomen. Toeristen die totaal blanco hun vakantie beginnen en graag naar al je adviezen over de stad luisteren, of zij die alles tot in de puntjes geregeld en precies weten waar ze heen willen. Sommigen laten hun ontbijtborden onaangeroerd op de keukentafel liggen, anderen plunderen je koelkast en laten ternauwernood een sneetje brood voor je over.

Omdat de bedbank zich in de gemeenschappelijke woonkamer bevindt, trekt mijn advertentie vooral broers en zussen, vriendinnen, solo-reizigers en slechts een enkele keer een stelletje. Want amoureuze activiteiten riskeren natuurlijk ontdekt te worden – wat natuurlijk ook weer heel spannend kan zijn. Het publiek varieert van dyslectische Hongaren tot promoverende Fransmannen en van avontuurlijke Slovenen tot weinig geïnspireerde Amerikanen. Het grootste deel is jonger dan ik, maar van ieder van hen leer ik wel iets. Dat een asbak in het Frans cendrier heet bijvoorbeeld of dat je etlap (‘menukaart’ in het Hongaars) helemaal niet uitspreekt als /etlap/.

En ieder van hen nodigt je uit ook eens bij hen thuis te komen. Dat vind ik nou zo leuk. Airbnb brengt mensen tot elkaar, ook al zit er een commercieel tintje aan. De geldtransacties zijn reeds voltrokken voordat je elkaar ontmoet. Zodra je eenmaal de deur opendoet voor de nieuwe lading vreemdelingen, is het enige waar je nog aan denkt hen lekker in de watten te leggen en hen een toptijd in Rome te laten beleven.

Mijn favoriete gasten tot nu toe? Dat waren zonder meer de studenten Conan en Gwenifer uit Cornwall: komen ze om tien uur ‘s avonds thuis van een dag in de stad. Met twee vrienden en een grote fles wodka in hun handen. Kun je daar nee tegen zeggen? Voordat ik het wist bevond ik mij, thuis op de bank, opeens in Engeland. Zat ik te luisteren naar hun heerlijke Brits en te dagdromen over de haven van Plymouth.