Nederland Leest

Nomination writing contest Holland Reads

[Dutch text below]
Sinterklaas is a saint of uncertain origins that is celebrated in the Netherlands on the 5^th of December. Together with his colored friend Zwarte Piet, every year they make children happy with presents that are accompanied by small poems. It is said that later this saint became known as Santa Clause in America.

That good old saint

The flowerpot doesn’t know which way to fall. It wobbles to the left. Dangles to the right. Eventually it crashes down on the sidewalk and bursts into a thousand pieces. The hordes of people that have just run past, spurt out in different directions a little further ahead, just like a dandelion being blown out in slow motion. Some are not sure where to go. They want to get away. But just like how some of the little seeds tend to stick to the flower head, some people too are nailed to the ground. A girl is standing in the middle of the square, crying. She is surrounded by shrieks and shouting. Howling sirens. A small row of soldiers slides past skulking, helmet on head, gun in hand. A man in an apron is walking towards her from a house nearby. He grabs her hand and takes her home. With a bleary look but without jibbing she follows her protector. His wife has put the kettle on and a few moments later she is sitting on the couch next to her Samaritans. Trembling with fear – a blanket wrapped around blood stained knees – she watches the evening news. This morning’s interview, for which she had flown to France, seems like a lifetime ago. She was casually roaming the streets tonight, after having toasted to her new job, when she was suddenly dragged along by a bunch of frightened youngsters. Meanwhile, thanks to tonight’s broadcast, Marlene gets the gist of what is going on. Understanding what happened though, is impossible. How does someone decide to randomly shoot civilians? How much hate can one bear? And is that hate real?

After she returned to Holland, Marlene still hadn’t found an answer to her questions. What she did know, is that she felt terribly ashamed. For all those times in which, almost heedlessly, she had browsed through newspaper articles about terrorist attacks in faraway countries. Now that it had gotten so close, she knew better. But how do you prevent wars? Cogitating, she walked past a shop window. Sinterklaas and Zwarte Piet where grinning at her. Good old Sint. With his soul mate Piet. Different origins, but real comrades. If only everyone would treat their companions in such peaceful manner. If only everyone would know that warm feeling inside after receiving a silly little gift accompanied by a short poem. Short sighted? Not really. After all, peace starts in the living room.

(thanks to Victoria Janes for translation advice)

* * *

Donderdag 26 november 2015 heeft het korte verhaal De goedheiligman van Tessa D.M. Vrijmoed een nominatie in de schrijfwedstrijd Nederland Leest verdiend. Het doel was een kort verhaal van 400 woorden te schrijven met vrije keuze voor het onderwerp. Uit meer dan 600 inzendingen werden de 50 beste gekozen. Wie uiteindelijk de winnaar is wordt zondag 29 november bekend gemaakt. De link naar de genomineerde verhalen vind je hier, maar het stuk is ook hieronder te lezen.

De goedheiligman

De bloempot weet niet zeker welke kant hij op zal vallen. Hij wiebelt naar links. Helt naar rechts. Valt uiteindelijk met een plof op de stoep kapot. De horde mensen die zojuist voorbij is komen rennen is even verderop uit elkaar gestoven, als een uitgeblazen paardenbloem in slow motion. Sommigen weten niet goed waar ze heen moeten. Ze willen weg. Maar net als die enkele vruchtjes die doorgaans aan het bloemhoofd blijven plakken, staan enkele mensen als aan de grond genageld. Een meisje staat huilend op het plein. Radeloos. Om haar heen klinkt geschreeuw. Loeiende sirenes. Een rijtje soldaten glijdt in sluipstand voorbij, helm op het hoofd, geweer in de hand. Vanuit een nabij gelegen huis komt een man in keukenschort op haar af. Hij pakt het meisje bij de hand en trekt haar naar binnen. Met een wazige blik en zonder tegenstribbelen gaat ze met haar beschermer mee. Zijn vrouw heeft thee gezet en even later zit ze met haar Samaritanen op de bank. Trillend van angst kijkt ze met een deken over haar bebloede knieën naar het journaal. Het sollicitatiegesprek van die ochtend waarvoor ze naar Frankrijk was gevlogen lijkt een eeuwigheid geleden. Nietsvermoedend liep ze vanavond, na een toost op haar nieuwe baan, over straat. Tot ze werd meegesleurd door een groep angstige jongeren. Door de uitzending begrijpt Marleen inmiddels wat er aan de hand is. Maar snappen doet ze het niet. Hoe is het mogelijk dat iemand willekeurig burgers besluit neer te schieten? Hoeveel haat kan een persoon dragen? En is die haat wel echt?

Na terugkeer in Nederland heeft Marleen nog steeds geen antwoord op haar vragen gevonden. Wel weet ze dat ze zich ontzettend schaamt. Voor al die keren dat ze haast achteloos voorbij krantenartikelen over terroristische aanslagen in een ver land had gebladerd. Nu het opeens zo dichtbij was gekomen, wist ze wel beter. Maar hoe voorkom je oorlogen? Al peinzend bleef ze staan voor een etalage. Sinterklaas en Zwarte Piet grinnikten haar toe. Die goeie Sint. Met zijn hartsvriend Piet. Verschillende herkomst, maar echte kameraden. Kon iedereen maar zo vredelievend met zijn naaste omgaan. Kende iedereen maar het warme gevoel dat je krijgt van een onbenullig cadeautje met twee regels tekst. Te kort door de bocht? Nee hoor. Want vrede begint in de huiskamer.