Het voetbal
Voor de voetbalgekken in Italië is het in de maanden september tot mei genieten. Maar ook vloeken, nagelbijten en tandenknarsen. De echte fanatiekelingen doen dan namelijk mee aan Fantacalcio, Schijnvoetbal: een toernooi onder vrienden waarbij bestaande spelers zogenaamd worden gekocht om niet bestaande teams te vormen. Hoe gaat dat in zijn werk?
Aan het begin van het voetbalseizoen verzamelt de vriendenclub zich. Iedereen legt een bedrag in, bijvoorbeeld 65 euro. Daarvoor krijgt elk een hypothetisch bedrag te besteden, laten we zeggen 600 miljoen euro. Dan kan de veiling beginnen. Dat betekent dat de circa 500 spelers uit de Italiaanse eredivisie verdeeld moeten worden over de deelnemers van het Fantacalcio. Iedereen moet er 25 kopen, zodat men, aan het begin van iedere speelweek van het nieuwe seizoen, een elftal kan samenstellen dat de eerstvolgende wedstrijd zal spelen.
Zo’n veiling duurt gerust tien uur. Het is lastig om deze bij iemand thuis plaats te laten vinden, omdat men partner of ouders niet wil lastigvallen met een stel joelende voetbalfanaten. Vandaar dat er vaak een zaaltje wordt gereserveerd in een buurthuis of een hotel. Iedereen neemt wat mee, van croissants (ontbijt) tot broodjes (lunch) tot een borrel – er wordt echter niet téveel gedronken, want je moet er wel bij blijven met je kop.
Ok, maar hoe beslis je wie je koopt en voor hoeveel geld? Aha, daar komt de voetbalkunde om de hoek kijken. Iedereen wil natuurlijk wel een sterspeler hebben, dus dan moet je daar flink wat nepgeld voor neertellen. Je team bestaat idealiter uit 1 keeper, 3 aanvallers, 4 middenvelders en 3 verdedigers. Maakt jouw speler een doelpunt, dan krijg je 3 punten. Wat niet wil zeggen dat je alleen aanvallers moet kopen, want een goede keeper kan zelfs 100 miljoen euro waard zijn, omdat hij goals tegenhoudt.
Belangrijk om te weten is verder dat iedere voetballer in de Italiaanse sportkranten aan het eind van de wedstrijd een cijfer van 1-10 toebedeeld krijgt. Een verdediger die mooi speelt, kan een Fantacalcio-speler bijvoorbeeld 9 punten opleveren, terwijl een aanvaller met één goal (3 punten) maar belabberd spel (bijv. een 6) hetzelfde oogst. Er worden niet alleen punten verdiend bij scoren: Mertens die een voorzet geeft aan Higuain die vervolgens raak schiet, brengt 1 punt op. Goals tégen, gele en rode kaarten zorgen uiteraard voor strafpunten.
Snap je het nog? Dan gooi ik er een schepje bovenop. Terwijl het toernooi met de zelf samengestelde teams bezig is, wordt er door de deelnemers zelf ook gestreden om een beker. Zo’n 7 à 8 keer per jaar treffen ze elkaar in een soort afvalrace-achtige constructie, waarbij niet alleen roem verdiend kan worden, maar bijvoorbeeld ook het inschrijfgeld voor het komende jaar uitgespaard kan worden. Uiteraard wrijft de koning van het Fantacalcio zijn winst maar al te graag in bij zijn vrienden. Een uitstekende manier om hen extra te laten balen is hun aan het eind van het voetbalseizoen een t-shirt te geven met daarop de samenstelling van je dreamteam en de classificatie van je tegenstanders. Je mag verder als beloning de helft van het totaal ingelegde bedrag meenemen en tot augustus genieten van je winst. Fantacalcio, een fenomeen onder voetbalfans.
Dit lijkt sterk op de voetbalgame op de Sony Playstation die mijn dochter al jaren speelt. Als je genoeg wint kun je ook spelers kopen en verkopen.