Vandaag voor het eerst publiceert ‘Het Colosseum Voorbij’ werk van een andere auteur dan Tessa Vrijmoed. Willeke van der Hoff is classica en woonachtig in Florence. Om de zoveel maanden heeft ze echter haar Rome-shot nodig en komt ze naar de Eeuwige Stad voor ontspanning en inspiratie. Lees hieronder haar gastcolumn:
Over wat Rome en Candy Crush met elkaar gemeen hebben
Een zaterdagochtend op Piazza Navona, omringd door prachtige gebouwen die ik nauwelijks kan waarnemen vanwege de massa’s toeristen. Ik ben nu iets meer dan een week in Rome. Tijd voor een update over het leven in Rome.
Ik kan de conclusie wel vast verklappen: ik begrijp er nog vrij weinig van. Ik probeer deze stad te doorgronden en te snappen, maar elke keer als ik denk weer een stapje dichterbij te zijn gekomen, sta ik weer ondersteboven. Alsof je een computerspel aan het spelen bent, je een level hebt voltooid en opgelucht bent dat je het eindelijk hebt gehaald, maar dan kom je tot het besef dat er nog een ander, moeilijker level te wachten staat. Je moet je weer door een hoop bochten wringen om het doel van het nieuwe level te bereiken. En ga zo maar door. Telkens als ik denk Rome beter te kennen, leer ik weer wat nieuws over de Eeuwige Stad en voel ik mij gedesillusioneerd, verloren door mijn onwetendheid.
Als ik Rome met een bepaald spel in het bijzonder zou moeten vergelijken, zou dat zeker Candy Crush zijn. Ten eerste omdat Candy Crush oneindig veel levels heeft: zo is er in Rome ook oneindig veel te ontdekken. Je kunt hier je hele leven wonen zonder dat je het spel hebt uitgespeeld. Nooit zul je hier klaar zijn met ontdekken.
Ten tweede is Candy Crush verslavend. Het is zo ontwikkeld dat je maar door en door blijft gaan, misschien langer dan goed voor je is. En dit is precies wat Rome met je doet. Je baalt er soms van als je erachter komt dat je eigenlijk nog lang niet alles van de stad weet, dat je je Rome nog steeds niet eigen hebt gemaakt – zo heb ik mij de afgelopen week in ieder geval meerdere keren gevoeld. Maar ik weet dat ik terug zal blijven keren, dat ik de plekken zal blijven bezoeken die veel voor mij betekenen (of waar ik gewoon ontzettend lekker kan eten) en dat ik telkens weer zal proberen om een grip te krijgen op deze stad.
Maar ik moet ook beseffen dat dit waarschijnlijk nooit gaat lukken, niet volledig tenminste. Ik kan slechts proberen om zoveel mogelijk levels uit te spelen. En dat betekent ook dat ik niet zomaar bij level 10 of 20 kan beginnen: zo maak ik het voor mezelf onmogelijk. Ik ken Rome al wel aardig, ik ben er een behoorlijk aantal keren geweest. De levels voor beginners heb ik al weten te voltooien, maar dit is slechts het begin.
De kerkklokken van de Sant’Agnese in Agone slaan twaalf uur. Even zijn de massa’s toeristen wat stiller. Ik zie meerdere mensen naar hun smartphone grijpen om deze seconden te vereeuwigen. Iedereen kijkt vol verwondering naar de kerk, inclusief ikzelf.
Wat ben ik blij dat ik dit stukje Rome nu ook heb ontdekt.
geschreven door
Willeke van der Hoff
5 mei 2018
Het Colosseum voorbij 
Leave a Reply