leven in Rome anno 2021
Inmiddels zijn er een flink aantal maanden voorbij gegaan sinds ik mijn rijbewijs heb gehaald. En wat heb ik naderhand veel bijgeleerd. Tweeëntwintig uur in de auto met een docent ernaast is namelijk vrij weinig. Ook al leer je tijdens de les de noodzakelijke kneepjes van het vak, het echte werk begint daarna. En dat is anders dan een pc-spelletje of een ritje in de botsauto.
Ik neem plaats en groet de examinator, die op de bank achter zit. Maria Grazia, zo leer ik later, is omringd door losse papieren en ze heeft het warm. Dat zie ik aan haar glimmende huid. Verder is ze op en top verzorgd. Lippenstift, oogschaduw en een bloemenbloesje over maar liefst 1, 2, 3 hempjes.
Het theorie-examen is achter de rug. Eindelijk mag ik ervaren hoe het uitzicht vanaf de bestuurdersstoel in de auto is. En, zoals je in Rome mag verwachten, begin ik mijn eerste rijles vanuit een dubbelgeparkeerde auto in een drukke straat.
Het theorie-examen begint om twaalf uur...maar eerst moeten we de tijd doden op het terrein van het Italiaanse CBR.
Sommigen waren vergeten dat het überhaupt nog moest gebeuren, anderen hadden de hoop opgegeven. Zelf wist ik het echter zeker: ooit ga ik rijles nemen. Dat ‘ooit’ is eindelijk ‘nu’ geworden, in het jaar waarin ik het dubbele van de rijgerechtigde leeftijd zal bereiken. En aangezien ik in Rome woon, zal ik het autorijden in Rome moeten leren.
Het Colosseum voorbij 