De boottocht Dagelijks eten er wel zo'n 700 man in Centro Culturale Baobab. Zevenhonderd. Voor ongeveer de helft van de vluchtelingen is er een slaapplaats. De anderen komen er om te eten, maar moeten elders onderdak vinden. Vannacht zal zo'n vijftig man met de trein naar Bolzano in noord-Italië gaan, om vervolgens de grens over... Continue Reading →
Het gekets Via de openslaande deuren bereikt het gekets mijn raam. De kale muren op het nietszeggende parkeerplaatsje beneden bij het huis zorgen daar wel voor. Op het eerste gezicht zou je niet denken dat zich hier een biljartzaal bevindt. De opening tussen twee huizenblokken langs de drukke verkeersstraat valt nauwelijks op. Op de muur... Continue Reading →
De boodschap Ovidius is niet in zijn gewone doen. Dat zie ik direct, want ik krijg niet de gebruikelijke begroeting bij binnenkomst. Normaal gesproken werpt hij me een grote grijns toe vanachter de kassa, terwijl ik naast hem een mandje pak en de poortjes van de supermarkt passeer. Met zo’n luide stem vraagt hij me... Continue Reading →
Vintage Vespa @Aventijn De hostess Ik weet niet wat ik leuker vond: de ritten achterop de Vespa waarmee ik onder de groene bomen van de Janiculum door zoefde of de slaperige BN’ers die één voor één de foyer van het hotel binnen kwamen druppelen. Feit is dat ik afgelopen weekend enorm heb genoten van weer... Continue Reading →
Het museum Een jongetje vraagt ons of we met hem willen voetballen. Alsjeblieft! Zijn vriendje schopt de bal sloom voor zich uit. Het is duidelijk dat de twee al een tijd geen maatjes hebben gehad om mee te spelen. Kom op, één partijtje… Ze kijken ons smekend aan. Vooruit dan maar. De vuile gezichten van... Continue Reading →
De agent “The name is Bond, James Bond.” Ik geloof niet dat er iemand op de wereldbol rondloopt die deze bekende filmzin níet kent. Dat blijkt deze weken ook wel, waarin Rome op zijn kop staat vanwege de opnames van de nieuwste Bond-film Spectre, in bioscoopzalen verwacht vanaf november dit jaar. Voetbalschandalen, verkiezingen, er gebeurt... Continue Reading →
De balans Ruim 2.370 dagen, 338 weken, 78 maanden en precies 6,5 jaar zijn verstreken sinds ik op Ferragosto van het jaar 2008 naar Rome kwam. Geen geijkte cijfers om iets bij te vieren, maar voor mijzelf een moment om de balans op te maken. Ik was 25 en ik ging op avontuur. Aangestoken door... Continue Reading →
De mensen Een vrouw met een bordeauxrode sjaal en gouden oorbellen plukt in gedachten verzonken aan haar vingertoploze handschoenen. Ze is klein en tenger, met een enigszins gekleurde huid en zwart haar. Zou ze uit de Filippijnen komen of is ze Vietnamese? Tegenover haar zit een dame te praten, oordopjes piepen onder haar hoofdband uit.... Continue Reading →
De stadstaat Drie jaar lang heb ik in de kleinste onafhankelijke staat ter wereld gewerkt. Baande ik mij dagelijks een weg tussen massa’s toeristen in de Sint Pieter en in de Vaticaanse Musea. Maar er is een groot verschil tussen de zones in Vaticaanstad die voor jan en alleman toegankelijk zijn en diegene die je... Continue Reading →
De spuitbus Ruim een week geleden waren er op de Nederlandse televisie komische reclamespots te zien die het schoonmaken van een stuk straat voor eigen huis promootten, een mooie actie om iedereen zijn vuurwerkrommel op te laten ruimen. Ook in Rome is er behoorlijk veel troep te vinden – alleen niet per se na de... Continue Reading →
Tessa Vrijmoed 